Het settlement Malakka en het sultanaat Perak

nderdaad hier en daar wordt ingezameld, evenals het geval is met sommige edelgesteenten, zijn het de vele en rijke tinmijnen, die van de maleische staten een der meest begunstigde streken der aarde maken.

De exploitatie dier mijnen voorziet in het levensonderhoud van honderd duizend inboorlingen of geïmmigreerde Chineezen. De laatste zijn herkenbaar aan hun donkere kleederen, die een tegenstelling vormen met de bonte of geheel witte kleeren der Maleiers, en hun vrouwen in rijkgekleurde zijden sarongs. De inboorlingen komen in steeds grooter aantal in de mijnen werken en verlaten voor dien arbeid hun wouden en hun velden. Dikwijls werken ze voor eigen rekening en brengen de opbrengst van hun mijnwerk naar de naburige stad. Ze gaan daar altijd in troepjes heen, want ze wantrouwen de chineesche handelaars, die trouwens ook nu nog altijd hun caoutchouc en tin afkoopen tegen een vierde van de waarde. Voor het geld schaffen de Maleiers zich dan wat rijst en zout en tabak aan en eenige ellen stof, evenee