Een Jolig Troepje

nu staan we allen goed: een, twee, drie!" Daar gingen ze.

"Gewonnen!" riep Door, nog hijgende en blazende. "Bob, jongen, steek je vlag op."

"Als die dikke mijnheer ons niet in den weg geloopen had, waren wij jullie vóór geweest," zei Nel, die met Hansje nummer twee was.

"Dikke heer, of niet, wij hebben het gewonnen. Maar kijk Dolf eens: die schiet warempel niet hard op. O, ik zie het al, Leni zwoegt onder haar nieuwe schoenen."

"Als je van zwoegen onder iets wil praten, dan zou ik zeggen, dat jij zwoegt onder je kostelijk mooie tuinhoedje," lachte Nel. "Je ziet tenminste zoo rood als een kreeft."

"Eindelijk," zei Leni met een ongelukkig gezichtje, "die nare schoenen."

"Dat was een treurige wedloop, hè Leen? Jij moet je linker en rechter feestdag maar zoo gauw mogelijk uittrekken, als je thuis komt, dan vier je opnieuw feest. Maar kom, we moeten voortmaken. Pa en oom Karel zullen ons nog inhalen. Geef mij maar een arm, hinkelepinkje."

"Doort