Beatrice

"Neen, neen," bracht zij ernstig hiertegen in, "'t is hier zeer gevaarlijk zwemmen, het is er vol scherpe rotsen, en er is een verschrikkelijke draaistroom."

"Welnu, wat dan te doen? Kunnen er in uw bootje twee zitten? Zoo ja, dan wilt gij misschien wel zoo goed zijn mij aan land te brengen?"

"Ja," zeide zij, "er is in mijn bootje plaats voor twee. Maar ik durf u niet naar land roeien, er zijn zooveel rotsen, en in dien mist is het kabbelen van het water er op niet te zien. Het bootje zou er op stooten. Neen, gij moet instappen, en ik zal u naar Bryngelly roeien, dat is het eenige. Nu ik weet waar ik ben, geloof ik den weg wel te kunnen vinden."

"Waarlijk, gij zijt wel goed," sprak hij.

"Er is niets goeds in," gaf zij ten antwoord; "ik moet er zelve immers ook heen, dus zal ik blijde zijn met uw hulp. 't Is bijna vijf mijlen over het water, en 't is geen aangename avond."

Dat was waar. Hij w