Twee vroolijke geschiedenissen

elijkheid rekenen." "Gij meent alzoo--?" vroeg ik.--"Ik meen in het geheel niets," viel hij mij in de rede. "Laat mij eerst vertellen, hoe 't mij verder gegaan is.--Toen zij nu zoo vóór mij uit naar den molen ging, en ik achter haar, toen moest ik wel tot mij zelven zeggen: waarlijk! ge neemt eene deftige houding aan! Ge draait een beetje met het hoofd; maar dat kan geen kwaad! Want waarom zou zij niet met haar hoofd draaien? daarvoor is zij immers een vrouwspersoon; maar--denk ik zoo bij mij zelven--de spraak! Dat is de hoofdzaak! gij moet met haar een onschuldig gesprek aanknoopen!--Toen zij nu weder terug kwam, plaatste ik mij met den rug tegen den boom en deed alsof ik mijn pijp wilde aansteken, en toen zij ongeveer een pas of vijf van mij af was, haalde ik mijn vuurslag uit den zak en bij die gelegenheid trok ik tevens voor een daalder klein geld er mede uit.--Jongen! vat je 't? Alles voorbedacht!--De twee-groschenstukken rammelden zoo maar over den hard bevroren straatweg. Nu buk ik en hij