Eene schitterende ''carrière''

»Maar, als ze eene groote partij geven, laten ze ons thuis!"--sprak Kee scherp.

»Voor veertien dagen ben je nog op een muziekpartij bij de Van Beeken geweest!"--antwoordt de »oude" heer.

»Nu ja, maar verleden Donderdag lieten ze ons thuis!"

Willemien klemde de lippen op elkaar, nadat ze dit gezegd had, en scheen van plan niet weer te spreken voor den geheelen dag.

Plotseling klonk eene vroolijke, welluidende stem:

»Hoe varen de dames? Hoe vaart meneer De Milde?"

»Bonjour, André!"

»Hoe maak je 't De Witt?"

Zoo luidden de begroetingen, waarmee ons viertal een jongmensch ontving, dat den vader zijne hand reikte, en niet verzuimde de grijze, gele of donkerbruine vingeren der dochters eerbiedig aan te roeren.

Oogenblikkelijk had hij een stoel gevonden en plaats genomen tusschen Kee en Willemien--een feit, 't welk dezer laatste een purperrooden blos op de wangen joeg.

Het gezelschap nam